Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Mielcu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Mielcu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Ewa Król
Protokolant:	Paulina Dolot

w obecności oskarżyciela -

po rozpoznaniu w dniach: 31.08.2023r., 21.09.2023r.,12.10.2023r., 28.12.2023r.

sprawy A. K.
syna M. F. i H.

ur. (...) w P. T.

obwinionego o to że: w okresie od 14.12.2021r. do 31.03.2022r. wykonywał nielegalnie pracę na stanowisku kucharza w lokalu gastronomicznym (...) mieszczącym się
w (...) ul. (...) lok. (...), (...)-(...) M. na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą pod ww. adresem tj. bez wymaganego zezwolenia na pracę

tj. o czyn z art. 120 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

u z n a j e

I. obwinionego A. O. K. za winnego popełnienia czynu wyżej opisanego,
a stanowiącego wykroczenie z art. 120 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i za to na podstawie art. 120 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przy zastosowaniu art. 39 § 1 kw odstępuje od wymierzenia kary.

II. na podstawie art.121 § 1 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sędzia:

Sygn. akt II W 1343/22

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Mielcu

z dnia 28 grudnia 2023 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony A. K., będący obywatelem T. przebywał na terytorium Polski na podstawie ważnego paszportu nr (...) oraz wizy POL (...) wydanej
w dniu (...) roku przez Konsula RP w S., ważnej w okresie od (...) roku do (...) roku, w celu kształcenia na Uczelni Ł. w W.. Obwiniony nie posiadał statusu studenta wyższych studiów stacjonarnych. W dniu 03.02.2022 roku obwiniony złożył do Wojewody (...) wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę w (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) lok. (...), (...)-(...) M. na stanowisku kucharz, na podstawie umowy o pracę od (...) roku do (...)roku. (...) Sp. z o.o. została zawiązana w dniu 16.09.2021 roku. Wspólnikami spółki są obywatel T. R. D., który pełni funkcję Prezesa Zarządu spółki oraz obywatel P. F. A. będący jej prokurentem. Przedmiotem działalności spółki jest w głównej mierze prowadzenie lokali gastronomicznych. (...) Sp. z o.o. jest właścicielem lokalu
gastronomicznego (...) mieszczącego się w (...) przy ul.
(...) (...)lok. (...) w M., który funkcjonuje od (...) roku. W lokalu (...) od jego otwarcia pracowali m.in. obywatele T. R. D. oraz obwiniony A. K., a do ich obowiązków należało przygotowywanie posiłków
z (...) oraz obsługa klientów. Obwiniony A. K. nie posiadał w okresie

14.12.2021 roku do 31.032022 roku zezwolenia na pracę w Polsce.

W dniu 30 marca 2022 roku funkcjonariusze Zespołu ds. Kontroli Legalności
Zatrudnienia Grupy ds. Cudzoziemców P. Straży Granicznej w R. R. (...) i Ł. B. rozpoczęli kontrolę w zakresie legalności
wykonywania pracy przez cudzoziemców oraz prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemców w (...) Sp. z o.o., za okres od 16 września 2021 roku.

W ^{( T )}dniu rozpoczęcia kontroli, w lokalu gastronomicznym (...) zastano cudzoziemców - obvwateli T. R. D., ur. (...) i obwinionego A. K., ur. (...) oraz obywatelkę U. Y. S., ur. (...).

Obwiniony i R. D. przebywali za ladą, przyjmowali zamówienia oraz przygotowywali zamówione posiłki i je wydawali, zaś obywatelka U. na zapleczu lokalu zmywała naczynia i myła podłogę, co ustalili kontrolujący na podstawie własnych obserwacji.

Funkcjonariusze SG w rozmowie z obywatelem T. R. D., który posługiwał
się językiem polskim i swobodnie się w nim porozumiewał, uzyskali informację, że obwiniony jest jego pracownikiem i razem z nim przygotowuje (...), a także obsługuje klientów. Nie podjęli rozmowy z obwinionym, bowiem nie mówił po polsku.

W dniu 31 marca 2022 roku ponownie zastano obwinionego oraz obywatela T.
R. D. w lokalu (...) przyjmujących zamówienia i przyrządzających
posiłki zamówione przez klientów.

Obwiniony A. K. jest obywatelem T., ma (...) lata i jest bezdzietnym kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest kucharzem, nie posiada majątku, nie
był uprzednio karany.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień
obwinionego A. K. (k. 15-16, 121,122), zeznań świadka R. C.
(k. 9, 12 Iv-122), zeznań świadka M. N. (k. 204-205, protokołu kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców, powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom wraz z zastrzeżeniami do protokołu i stanowiskiem do zastrzeżeń (k. 2-5), notatki urzędowej z 16.05.2022 roku (k. 1), kopii strony personalnej paszportu nr (- (...) (k. 13).

Wyjaśniając obwiniony wskazał, iż nie popełnił zarzucanego mu czynu, a w okresie objętym wnioskiem o ukaranie oczekiwał w M. na wydanie karty pobytu. Nie pracował
w punkcie gastronomicznym, nie miał umowy o pracę z tym lokalem. Podał, że nie zna języka polskiego i nie może się porozumieć. Dodał, że nie pracował w firmie (...). R. D. jest wspólnikiem firmy (...). Podał, że było takie zdarzenie, że wszedł do lokalu E. (...),
żeby coś zjeść i gdy spożywał jedzenie przyszli funkcjonariusze i teraz wie, że to byli funkcjonariusze Straży Granicznej, a on wtedy spożywał posiłek na zapleczu. Ani on ani jego kolega, u którego przebywał w tym lokalu nie znali języka polskiego. Powiedział im wówczas,
że nie ma paszportu ale ma zdjęcie paszportu i okazał im, ale i tak nie wiedział dlaczego od
niego tego żądali. Obwiniony oświadczył, że nie wykonywał pracy, przebywał na zapleczu
u znajomej osoby, jadł posiłek. Nie obsługiwał kasy, nie wydawał posiłków. Dodał, że od czasu do czasu zachodził do tego lokalu w celach towarzyskich, bo nie zna języka polskiego
i przychodził porozmawiać z jego krajanami. Nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia z tego lokalu.

Wyjaśnienia obwinionego zostały obdarzone przez sąd przymiotem wiarygodności w części, w której wskazywał na swoją obecność w dniu 30 marca 2022 roku w lokalu gastronomicznym (...) w M., obecności w wymienionym lokalu w tym dniu funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz że nie posługuje się językiem polskim a także, że pozostaje w koleżeńskiej relacji z obywatelem T. R. D., który jest wspólnikiem
firmy (...), albowiem korespondują one w tym zakresie ze zgromadzonym sprawie
materiałem dowodowym, a to zeznaniami świadków w osobach R. C. i M. N. oraz z dowodem z dokumentu w postaci protokołu kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców, powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom
wraz z zastrzeżeniami do protokołu i stanowiskiem do zastrzeżeń.

Natomiast w pozostałym zakresie, w jakim obwiniony kwestionował swoje sprawstwo wskazując, iż nie świadczył pracy na rzecz (...) Sp. z o.o. w lokalu gastronomicznym ,. (...) w M., gdyż przebywał tam tylko towarzysko, nie zasługują na wiarę, albowiem przeczy temu pozostały, uznany za wiarygodny materiał dowodowy, zwłaszcza zeznania kontrolującego i protQkół kontroli.

Zeznaniom świadka R. C. sąd dał wiarę w pełni. Podał on, że prowadząc kontrolę legalności zatrudnienia wspólnie z (...). Ł. B. (...)w M., w lokalu gastronomicznym z (...) zastali dwóch cudzoziemców
przygotowujących posiłki w postaci (...). Jednym z nich był właściciel (...), który oświadczył, że wspólnie ze swoim kolegą tutaj pracują. Pan K. w tym czasie przygotowywał (...), przebywał za ladą, nie na zapleczu. Zeznał, że nie próbowali rozmawiać z obwinionym, bo prezes powiedział, że będzie to utrudnione, ponieważ jego kolega nie mówi po polsku. To
było pierwszego dnia kontroli. Po jakimś czasie, udając się ponownie do tego lokalu z jeszcze jednym funkcjonariuszem ponownie zastał pracodawcę oraz jego kolegę, tzn. te same osoby.
To był Prezes Spółki i pracownik O. K.. Prezes tej spółki bardzo dobrze mówił po
polsku i nie było trudności z komunikacją. Z panem K. nie rozmawiał. W ramach kontroli stwierdzono, że obwiniony nie posiadał pozwolenia na pracę, a wiedzieli to z oświadczenia prezesa, który był na miejscu. Świadek nie miał wątpliwości, że obwiniony przygotowywał (...) dla klientów, nie dla siebie, a z oświadczenia prezesa wynikało, że te (...) przygotowują wspólnie od grudnia 2021 r.

Świadek jest osobą obcą dla obwinionego. Wykonywał w stosunku do obwinionego jedynie obowiązki służbowe, toteż brak podstaw, by kwestionować jego obiektywizm. Złożone przez niego zeznania są szczegółowe, spójne, szczere i logiczne, a nadto korelują one

ze zgromadzonym materiałem dowodowym, znajdując potwierdzenie w dowodach
z dokumentów.

Również zeznania świadka M. N. zasługują zdaniem sądu na obdarzenie ich wiarą w całości. Świadek zeznał, że był zatrudniony do(...) roku
w lokalu w L. jako manager do spraw franczyzowych, jego kontakt z lokalem w M.
był dwukrotny przy podpisywaniu umowy, nie był on odpowiedzialny za kadry, nie wie kto pracował w M., nie kojarzy (...) imion i nazwisk. Wskazał, że kojarzy A., widział go w M. w mieszkaniu, pomagał zorganizować mu mieszkanie, ostatni raz gdy był
w M. lokal nie funkcjonował. Dodał, że nie ma wiedzy na temat zatrudnienia obwinionego, przygotowywał dla niego dokumenty do uzyskania zezwolenia na pracę, które skanował
i wysyłał emailem do jego kolegi z instrukcją, że ma je wydrukować, podpisać i przesłać na wskazany adres, jednak nie wie czy uzyskał to zezwolenie i czy została zawarta umowa o pracę, nie jest pewien okresu zatrudnienia w firmie (...). Podał, że nie widział A. w M. w lokalu, który był pusty przy jego wizytach. Dla E. w L. zajmował sie legalizacją, uzyskaniem zezwoleń na pracę, czy A. nie jest pewien. S. złożył w ocenie sądu zeznania zgodnie z posiadaną wiedzą, którą pozyskał pracując dla podmiotu prowadzącego lokal gastronomiczny E. (...) w L. i w M.. Z racji świadczenia pracy głównie w L. świadek nie posiadał szczegółowej wiedzy na temat zatrudnienia obwinionego w E. (...) w M., jednakże potwierdził, że obwiniony planował podjąć pracę i uzyskać w tym celu wymagane zezwolenie.

Sąd nie miał również wątpliwości by przymiotem wiarygodności obdarzyć w pełni pozostały, pozaosobowy materiał dowodowy w postaci protokołu kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców, powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom wraz z zastrzeżeniami do protokołu i stanowiskiem do zastrzeżeń (k. 2-5), notatki urzędowej z 16.05.2022 roku ( k. 1), kopii strony personalnej paszportu nr (...) (k. 13). Dokumenty te sporządzone zostały przez właściwe, uprawnione i kompetentne osoby, posiadające wystarczający do ich wytworzenia zakres wiedzy oraz umiejętności, ich forma odzwierciedlająca prawem przypisane wymogi nie budziła zastrzeżeń Sądu oraz nie była kwestionowana przez żadną ze stron prowadzonego postępowania wobec czego dowody te uznane zostały za wiarygodne w całości.

Przeciwko A. K. skierowano wniosek o ukaranie, w którym zarzucono mu to, że w okresie od (...) roku do (...) roku wykonywał nielegalnie pracę na stanowisku kucharza w lokalu gastronomicznym (...) mieszczącym się w (...) przy ul. (...), lok. (...), (...)-(...) M. na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. z siedziba pod w/w adresem, tj. bez zezwolenia na pracę.

Odpowiedzialności karnej za wykroczenie z art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy podlega cudzoziemiec, który nielegalnie wykonuje pracę.

Nielegalnym wykonywaniem pracy przez cudzoziemca jest, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy, wykonywanie pracy przez cudzoziemca, który niej est uprawniony do wykonywania pracy w rozumieniu art. 87 ust. 1 lub nie posiada odpowiedniego zezwolenia na pracę, nie będąc zwolnionym na podstawie przepisów szczególnych z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę lub którego podstawa pobytu nie uprawnia do wykonywania pracy.

Wykonywaniem pracy przez cudzoziemca jest zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 40 powołanej ustawy zatrudnienie, wykonywanie innej pracy zarobkowej , pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych, które uzyskały wpis do rejestru przedsiębiorców na podstawie przepisów o KRS lub są spółkami kapitałowymi w organizacji lub prowadzenie spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej przez komplementariusza lub działanie w charakterze prokurenta. Dla bytu wykroczenia nie ma więc znaczenia podstawa wykonywania pracy przez cudzoziemca, a w szczególności, czy łączy go z powierzającym stosunek pracy czy stosunek cywilnoprawny (np. zlecenie, umowa menedżerska).

Biorąc pod uwagę zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy, w szczególności zeznania świadka R. C. oraz treść dokumentu w postaci protokołu kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców, powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom wraz z zastrzeżeniami do protokołu i stanowiskiem do zastrzeżeń oraz poczynione na jego postawie ustalenia nie ulega wątpliwości, iż zachowanie obwinionego A. K. wyczerpało dyspozycję zarzucanego mu wykroczenia z art.

z art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W okresie od (...) roku do (...) roku świadczył on bowiem pracę na stanowisku kucharza na rzecz podmiotu (...) Sp. z o.o. w lokalu gastronomicznym , (...) mieszczącym się w (...) przy ul. (...), lok. (...), (...)-(...) M., nielegalnie, bez wymaganego zezwolenia na pracę dla cudzoziemca, a brak dowodów wskazujących na to, że na podstawie przepisów szczególnych był zwolniony
z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę. Wskazać należy, że podstawa jego pobytu również nie uprawniała go do wykonywania pracy, bowiem wydano mu wizę w celu podjęcia w Polsce kształcenia na uczelni wyższej, ale tego celu nie realizował.

Obwiniony zatem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 120 ust. 2 powołanej ustawy, naruszając chronione tym przepisem zasady legalności zatrudnienia cudzoziemców na terytorium Polski. Przestrzeganie przepisów regulujących zatrudnianie cudzoziemców zapobiegać ma zatrudnianiu ich na czarno, niespełnianiu wymagań dotyczących miejsca pracy i zamieszkania oraz wielu innych gwarancji.

Zachowanie A. K. było związane z faktem nierespektowania przez niego nałożonych przez ustawę obowiązków jakim podlegają cudzoziemcy chcący w Polsce podejmować pracę.

Zważywszy jednak, że obwiniony jest osobą niekaraną, nie posługuje się swobodnie językiem polskim i nie był dostatecznie zaznajomiony z obowiązującymi procedurami administracyjnymi oraz, że podejmował starania w celu uregulowania swojej sytuacji, występując do Wojewody (...) o wydanie zezwolenia na pracę w (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) lok. (...), (...)-(...) M. na stanowisku kucharz, przebywał w Polsce legalnie na podstawie wizy wydanej przez konsula RP w S., sąd uznał, że stopień jego winy nie jest znaczny, wobec czego przyjęto, że wystarczające w przedmiotowej sprawie będzie uznanie, że obwiniony dopuścił się zarzucanego mu we wniosku o ukaranie czynu i odstąpienie od wymierzenia kary, przy zastosowaniu art. 39 I kw.

Mając powyższe na uwadze, w tym stosunkowo niski stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego wykroczenia, sąd doszedł do przekonania, że wymierzenie obwinionemu kary za popełnione wykroczenie byłoby zbyt surową a przez to nieadekwatną do stopnia jego winy sankcją karną.

Uznanie obwinionego za winnego przypisanego mu wykroczenia i odstąpienie od wymierzenia mu kary jest w ocenie sądu wystarczające dla spełnienia pozostałych ustawowych celów, przede wszystkim powstrzymania obwinionego przed naruszaniem porządku prawnego.

Sąd na postawie art. 121 I kw w zw. z art. 624 1 kpk zwolnił obwinionego od zapłaty
na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania, obciążając powstałymi w tym zakresie
wydatkami Skarb Państwa.

Sędzia: