Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Mielcu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2023 roku

Sąd Rejonowy w Mielcu II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący – Sędzia Marian Rżany

Protokolant – Magdalena Mazur

w obecności oskarżyciela -

po rozpoznaniu

na rozprawie w dniach 12 maja 2023 r., 4 sierpnia 2023 r., 13 października 2023 r.

sprawy

S. T.

s. M. i J. z domu S.

ur. (...) w P.

obwinionego o to że: w dniu 13 października 2022 roku około godziny 11.00 w miejscowości B., woj. (...) po drodze publicznej oznaczonej numerem (...) kierując pojazdem marki m. (...) o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności wykonując manewr wyprzedzania – nie upewnił się, że jadący za nim pojazdem marki m. (...) o nr. Rej.(...) rozpoczął wcześniej prawidłowo manewr wyprzedzania, w wyniku czego doprowadził do bocznego zderzenia z w/w pojazdem, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego pojazdem marki M. (...) oraz przewożonego pasażera w osobie B. P.

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 i 2 kw w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 2 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

I.  uznaje obwinionego S. T. za winnego popełnienia czynu wyżej opisanego, co stanowi wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 2, art. 24 ust. 2 ustawy prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 100,00 zł (sto złotych),

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw, art. 119 kpw, § 2, § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 130,00 zł (sto trzydzieści złotych).

Sędzia:

Sygn. akt II W 109/23

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 października 2023 r.

J. G. w dniu 13 października 2022 r. kierował samochodem marki m. (...) nr rej. (...). Jechał służbowo z miejscowości O. koło B. do M.. Jadąc drogą wojewódzką (...) w miejscowości B. podjął manewr wyprzedzania samochodu marki m. (...) nr rej (...), którym kierował S. T.. S. T. przewoził pasażerkę B. P. z którą jechał do M.. J. G. manewr wyprzedzania samochodu m. (...) wykonywał w miejscu dozwolonym, przed samochodem m. (...) jechał samochód ciężarowy. W czasie gdy J. G. wyprzedzał m. (...) zrównując się z wyprzedzanym samochodem, obwiniony S. T. nie zachowując szczególnej ostrożności, nie upewnił się , że kierowca m. (...) rozpoczął już manewr wyprzedzania jadącego przed nim pojazdu. Samochód obwinionego uderzył w samochód kierowany przez J. G. odbijając się od kół samochodu m. (...), po czym powrócił na prawy pas. J. G. kontynuował jazdę zmniejszając prędkość zatrzymał samochód przy pierwszym możliwym zjeździe z drogi wojewódzkiej (...). Obwiniony S. T. samochodem zjechał z drogi za pojazdem kierowanym przez J. G.. Ponieważ żaden z kierowców nie poczuwał się do winy, J. G. zadzwonił na numer 112. Na miejsce przyjechał funkcjonariusz policji Ł. B.. Po wysłuchaniu obu kierowców jak również po oględzinach samochodów funkcjonariusz policji Ł. B. uznał, że sprawcą kolizji jest obwiniony S. T., nakładając na obwinionego mandat karny w wysokości 1020 zł. S. T. odmówił przyjęcia mandatu. Ł. B. dokonał oględzin pojazdów uczestniczących w kolizji oraz urządzeniem B. (...) wykonał zdjęcia pojazdów w ilości 5 sztuk. Samochód M. (...) nr rej. (...) posiadał uszkodzenia o długości 136 cm biegnące od błotnika lewego przodu do drzwi lewych tyłu samochodu oraz na wysokości od podłoża 76 cm. Na pojeździe znajdowały się ślady opon z drugiego samochodu. W samochodzie m. (...) nr rej (...) posiadał uszkodzenia biegnące od drzwi prawy przód do błotnika prawego o długości 166 cm i wysokości od podłoża 83 cm, uszkodzenia były na wysokości 110 cm oraz długości 35 cm prawej części pokrywy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków J. G. (k.77-78) , Ł. B. (k.56-57), protokoły oględzin pojazdów (k.3,4), zdjęcia pojazdów (k.61).

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, że jechał do M.. Przed nim jechał samochód osobowy, przed tym samochodem jechał samochód ciężarowy. Kierowca samochodu m. wyprzedzał jego samochód, gdy go wyprzedzał stuknął, przejechał jego samochód bokiem, po czym wyprzedził samochód jadący przed nim, następnie zjechał na drogę w kierunku miejscowości B. zatrzymując samochód. Do kolizji miało dojść w miejscu, gdzie była podwójna linia ciągła. Obwiniony zaprzeczał aby wyprzedzał jadący przed nim samochód (k.46-47).

J. G. natomiast twierdził, że jadąc drogą wojewódzką postanowił wyprzedzić jadący przed nim samochód m. (...). Gdy przepisy i warunki drogowe zezwalały podjął manewr wyprzedzania. W momencie gdy zrównał się z wyprzedzanym pojazdem poczuł, że kierowca wyprzedzanego samochodu skręca w lewo uderzając w jego samochód, doszło do zderzenia pojazdów. Samochód ten obił się od jego samochodu, po czym wrócił na swój pas ruchu. Zatrzymali się na zjeździe do miejscowości B. (k.77-78).

Przedstawione przez obwinionego S. T. oraz pokrzywdzonego J. G. wersje przebiegu kolizji są ze sobą sprzeczne. W ocenie sądu należy odmówić wiary wyjaśnieniom obwinionego S. T., gdyż przedstawiona przez obwinionego wersja przebiegu kolizji jest mało prawdopodobna. Z wyjaśnień obwinionego wynika, że J. G. manewr wyprzedzania samochodu, którym kierował obwiniony kończył uderzając w samochód obwinionego. Tymczasem gdy J. G. wyprzedzał samochód, którym jechał obwiniony z naprzeciwka nie jechał żaden pojazd, toteż nie było powodu aby J. G. skracał manewr wyprzedzania wjeżdżając w samochód kierowany przez obwinionego. Na samochodzie m. (...), którym kierował obwiniony widoczne są z lewej strony ślady pozostawione przez bieżnik opon samochodu m. (...), którym kierował J. G., które to ślady w ocenie sądu wskazują, że to obwiniony w momencie gdy jego samochód był wyprzedzany, skręcił w lewo podejmując manewr wyprzedzania poprzedzającego go pojazdu, jego samochód odbił się od kół samochodu m. (...), powracając na swój pas ruchu. Skoro w czasie gdy J. G. wyprzedzał samochód obwinionego, obwiniony również podjął manewr wyprzedzania, J. G. nie mógł wyprzedzać samochodu obwinionego w obrębie skrzyżowania, lecz wyprzedzał obwinianego poza skrzyżowaniem.

W ocenie sądu zeznaniom świadka J. G. należy dać wiarę. J. G. wskazał, że w czasie wyprzedzania samochodu m. (...) gdy zrównał się z tym samochodem, obwiniony skręcił w lewo, odbił się od jego samochodu i powrócił na swój pas ruchu. Biorąc pod uwagę uszkodzenia pojazdów w ocenie sądu wersja zdarzenia przedstawiona przez J. G. jest wiarygodna. Należy wskazać, że na samochodzie m. (...) brak jest zarysowań powłok lakieru samochodu z lewej strony, które wskazywałyby na to, że samochód m. (...) kierowany przez J. G. przedwcześnie kończył manewr wyprzedzania uderzając w samochód obwinionego. Na samochodzie m. (...) na drzwiach lewych widoczne są ślady odwzorowania opon oraz wklęśniecie co w ocenie sądu wskazuje na to, że ślady te powstały na skutek uderzenia samochodu m. (...) o prawą przednią oponę samochodu m. (...).

Zeznaniom świadka B. P. sąd nie dał wiary. W ocenie sądu świadek, która była pasażerką samochodu m. (...) przed zdarzeniem nie obserwowała sytuacji na drodze, jej zeznania były ze sobą sprzeczne, gdyż najpierw zeznała, że S. T. miał skręcić w prawo w kierunku M., składając zeznania w sądzie nie potwierdziła tego, natomiast nie była w stanie w sposób logiczny wyjaśnić sprzeczności w swoich zeznaniach.

Świadek Ł. B. funkcjonariusz policji, który przyjechał w związku z zgłoszeniem J. G., dokonał oględzin pojazdów wykonał zdjęcia pojazdów. Ł. B. po rozpytaniu kierowców uczestniczących w kolizji, oględzinach pojazdów ustalił sprawcę kolizji w osobie obwinionego, który odmówił przyjęcia mandatu. W ocenie sądu brak jest podstaw aby odmówić wiarygodności zeznaniom świadka Ł. B..

Protokoły oględzin pojazdów, zostały sporządzone przez funkcjonariusza policji, zgodnie z obowiązującym przepisami, ich treść nie była kwestionowana, znajduje potwierdzenie w wykonanych przez funkcjonariusza policji zdjęciach pojazdów.

Przedłożone przez obwinionego nagranie (k.55) odcinka drogi na którym doszło do kolizji nie miało znaczenia w sprawie, gdyż nagrane nie zostało dokonane w czasie zaistniałego zdarzenia.

Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 i 2 kw w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 2 , art.24 ust.2 ustawy prawo o ruchu drogowym.

Odpowiedzialności za wykroczenie z art. 86 §1 kw podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W. to ma charakter materialny, gdyż do jego znamion należy skutek w postaci stworzenia realnego zagrożenia w ruchu drogowym. Należy ono do wykroczeń z narażenia konkretnego na niebezpieczeństwo. Można je popełnić zarówno przez działanie, jak i zaniechanie.

Jak trafnie stwierdził Sąd Najwyższy: „Dla odpowiedzialności z art. 86 kw konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował należytej ostrożności, a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej, niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność, to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze
w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie” (zob. wyrok SN z dnia 2003.04.29, III KK 61/03, LEX nr 77467).

Stosownie do treści art.24 ust.1 pkt 2 prawa o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności, czy kierujący, jadący za nim, nie rozpoczął wyprzedzania. Kierujący pojazdem jest obowiązany przy wyprzedzaniu zachować szczególną ostrożność ( art.24 ust.2).

Zgodnie z definicją wskazaną w art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym, przez należytą (szczególną) ostrożność należy rozumieć ostrożność polegającą na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie.

Obwiniony w dniu 13 października 2022 roku około godziny 11.00 w miejscowości B., woj. (...) po drodze publicznej oznaczonej numerem (...) kierując pojazdem marki m. (...) o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności wykonując manewr wyprzedzania – nie upewnił się, że jadący za nim pojazdem marki m. (...) o nr. Rej.(...) rozpoczął wcześniej prawidłowo manewr wyprzedzania, w wyniku czego doprowadził do bocznego zderzenia z w/w pojazdem, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego pojazdem marki M. (...) oraz przewożonego pasażera w osobie B. P. .

Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 86 §1 kw bowiem kierując samochodem na drodze publicznej nie zachował szczególnej ostrożności powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez naruszenie art.24 ust.1 pkt 2 i art.24 ust.2 ustawy prawo o ruchu drogowym gdyż przed rozpoczęciem manewru wyprzedzania nie upewnił się, czy kierujący za nim nie rozpoczął manewru wyprzedzania, nie zachowując przy wyprzedzaniu szczególnej ostrożności.

Między naruszeniem przez obwinionego wymienionych przepisów prawa ruchu drogowego a spowodowaniem zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym istnieje związek przyczynowy. Gdyby obwiniony należycie obserwował w lusterkach wstecznych drogę za pojazdem, którym kierował widziałby, że kierujący za nim samochodem jest w trakcie manewru wyprzedzania i obwiniony nie pojąłby manewru wyprzedzania, nie doszłoby do zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Uznając obwinionego winnym popełnienia wykroczenia z art.86 §1 kw sąd na podstawie powołanego przepisu wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 100 zł. Obwiniony jest w stanie uiścić grzywnę. Orzeczona wobec obwinionego kara spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec obwinionego. Uświadomi obwinionemu, że popełnił wykroczenie drogowe, które skutkowało zagrożeniem bezpieczeństwa w ruchu drogowym a równocześnie spowoduje, że obwiniony w przyszłości kierując samochodem będzie przestrzegał przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie powołanych w wyroku przepisów.

Sędzia: