Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Mielcu

Przewodniczący -

sędzia Elżbieta Opałacz

Protokolant -

Grzegorz Szymczyk

wyroku Sądu Rejonowego w Mielcu z dnia 3 grudnia 2024 roku, sygn. akt II K 498/24 ograniczone do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza ( art. 424 § 3 kpk)

Sygnatura akt

II K 498/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt I

M. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej za czyn zabroniony określony w art. 178a §1 kk podlega ten, kto, znajdując się
w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Natomiast art. 178a §4 kk zawiera typ kwalifikowany powyższego występku, do którego znamion kwalifikujących w szczególności zalicza się popełnienie przestępstwa z art. 178a §1 kk przez osobę, która była już prawomocnie skazana za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, jak też dopuszczenie się czynu z art. 178a §1 kk w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. Należy dodać, iż art. 178a §4 kk chroni dobro prawne jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji, jak również dobro wymiaru sprawiedliwości przejawiające się w obowiązku wykonywania wyroków sądowych. Ubocznym przedmiotem ochrony jest życie
i zdrowie człowieka oraz mienie.

Zgodnie z treścią art. 115 §16 pkt 2 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Mając na względzie powyższe, jak również stan zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności wyjaśnień samego oskarżonego przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu, bezsprzecznie M. M. (1) dopuścił się przestępstwa z art. 178a §1 i §4 kk. Oskarżony bowiem w dniu 12 czerwca 2024 roku w W., woj. (...) będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,38 mg/l
w wydychanym powietrzu prowadził pojazd mechaniczny marki A. o nr rej. (...) w ruchu lądowym
w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku ze skazaniem za przestępstwo, będąc wcześniej skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Mielcu z dnia 18 września 2023 roku, o sygn. (...) za czyn z art. 178 a§ 1 kk.

Wina oskarżonego - który jest osobą dorosłą, a nadto był już uprzednio karany za przestępstwo podobne i jest
w pełni poczytalny, nie budzi wątpliwości. M. M. (1) wiedział, iż po spożyciu alkoholu będzie znajdował się w stanie nietrzeźwości, a będąc uprzednio karanym za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, doskonale zdawał sobie sprawę z niedopuszczalności i karalności takiego zachowania. Na skutek wadliwego procesu decyzyjnego, oskarżony umyślnie zatem naruszył normy prawne, przy braku jakichkolwiek okoliczności usprawiedliwiających lub wyłączających przypisanie mu winy. Uprzednia karalność M. M. (1) za kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, uzasadnia określenie stopnia jego winy jako wysokiego. W świetle okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu określonych w art. 115 §2 kk, uznać należy, iż w odniesieniu do czynu oskarżonego stopień ten również jest wysoki. Stężenie alkoholu
w organizmie oskarżonego w dniu 12 czerwca 2024 roku wynosiło bowiem 1,38 mg/l. Swoim zachowaniem oskarżony nie tylko stwarzał realne zagrożenie dla życia i zdrowia uczestników ruchu drogowego ale również dał wyraz lekceważącego podejścia do orzeczonego wobec niego przez sąd zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (1)

pkt I

pkt I

Uznając oskarżonego M. M. (1) za winnego popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a §1 i §4 kk, uwzględniając wniosek z art. 387 §1 kpk - Sąd na podstawie art. 178a §4 kk skazał go na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego, jak również aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, jak również wyrażenie przez niego skruchy i żalu. Natomiast jako okoliczności obciążające Sąd potraktował dotychczasową karalność oskarżonego, w tym skazanie go przez sąd za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, co wskazuje, że popełniony przez niego czyn nie miał w jego życiu charakteru incydentalnego czy przypadkowego, a nadto pomimo nałożonej na niego uprzednio kary i orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, nie miał on żadnych zachamowań przed ponownym popełnieniem tożsamego rodzajowo przestępstwa. Prowadzenie przez oskarżonego pojazdu w stanie nietrzeźwości świadczy - w ocenie Sądu - o jego bezkrytycznym podejściu do spożywania alkoholu i nierespektowaniu elementarnej zasady ruchu drogowego - zasady trzeźwości, jak również ignorowaniu wydanego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Również jako okoliczności obciążające Sąd poczytał znaczną zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, prawie czterokrotnie przekraczającą prawnie dopuszczalne normy, która wyraźnie zaburzyła zdolności percepcyjne i motoryczne oskarżonego (skoro oskarżony po wyjściu z zakręt kierowanym pojazdem uderzył w przepust drogowy).

Zauważyć należy, że wobec sprawcy czynu z art. 178a §4 kk dopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. W realiach rozpoznawanej sprawy Sąd nie dopatrzył się szczególnych względów istniejących po stronie oskarżonego, które uzasadniałyby zastosowanie wobec niego wspomnianego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Oskarżony jest bowiem bezdzietnym kawalerem, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu, podejmował się pracy dorywczej, a przy tym jest osobą zdrową, wobec czego, zważywszy na jego niepoprawność, brak przesłanek do zastosowania wobec niego warunkowego zawieszenia wykonania kary. Jednocześnie zauważyć należy, iż wymiar orzeczonej względem oskarżonego kary pozbawienia wolności pozwala na ewentualne złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na odbywania tejże kary w systemie dozoru elektronicznego.

Ukształtowana w powyższym zakresie kara pozbawienia wolności spełni cele prewencyjne w stosunku do oskarżonego, uzmysławiając mu naganność jego postępowania oraz pozwoli na zapobieżenie ponownemu powrotowi do przestępstwa,
a jednocześnie wdroży go do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego. Będzie ona czynić zadość prewencji ogólnej, unaoczniając społeczeństwu, iż działanie sprzeczne z prawem spotykają się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości, ukazując w ten sposób konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich łamania.

M. M. (1)

pkt III

pkt I

Sąd na podstawie art. 42 §3 kk obligatoryjnie orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

Orzeczony środek karny wyeliminuje oskarżonego z kręgu kierowców stwarzających zagrożenie nie tylko dla siebie, ale również dla bezpieczeństwa innych jego uczestników i choć jego orzeczenie jest dolegliwe, tak zdaniem Sądu stanowi odpowiednią reakcję karną na naganne działanie podjęte przez oskarżonego. M. M. (1) mimo uprzednio orzeczonego zakazu i odbytej kary, nadal bowiem nie ma żadnych oporów przed kierowaniem pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych spełni nie tylko funkcje penalne, ale przede wszystkim wychowawcze wobec oskarżonego, uświadamiając mu konieczność respektowania zasad bezpieczeństwa
w ruchu drogowym i nieopłacalność ich łamania.

M. M. (1)

pkt IV

pkt I

Sąd na podstawie art. 43a § 3 kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Orzeczenie niniejszego świadczenia pieniężnego było obligatoryjne, zaś wymierzona kwota, której wysokość jest równa minimalnej możliwej do orzeczenia, znajduje swoje uzasadnienie w uprzedniej karalności oskarżonego oraz jego sytuacji majątkowej. Orzeczone świadczenie pieniężne jako dodatkowa, realna dolegliwość finansowa spełni wychowawczą rolę w kształtowaniu świadomości prawnej M. M. (1).

M. M. (1)

pkt V

pkt I

Sąd na podstawie art. 178a §5 kk w zw.
z art. 44b §1 kk orzekł wobec oskarżonego M. M. (1) przepadek równowartości prowadzonego przez niego pojazdu
w kwocie 1000 zł, bowiem pojazd, którym poruszał się oskarżony w dniu 12 czerwca 2024 roku nie stanowił jego własności ale należy do jego ojca - M. M. (5). Sąd określił kwotę przepadku przyjmując średnią wartość rynkową pojazdu wskazaną w treści umowy sprzedaży zalegającej na karcie (...) akt sprawy, jak również poczynione w tym zakresie ustalenia funkcjonariusza Policji ((...)).

Z uwagi na popełnienie przez oskarżonego przestępstwa stypizowanego w art. 178a §4 kk, orzeczenie powyższego przepadku było obligatoryjne. Środek ten, poprzez swoją realną dolegliwość, dodatkowo uświadomi oskarżonemu nieopłacalność łamania przepisów prawa.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (1)

pkt II

pkt I

Zgodnie z regulacją art. 63 §1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu M. M. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania
w sprawie od dnia 13 czerwca 2024 roku, godz. 02:50 do 14 czerwca 2024 roku godz. 11:10, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt VI

Sąd na podstawie art. 624 §1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r., o opłatach
w sprawach karnych zwolnił oskarżonego M. M. (1) od ponoszenia kosztów postępowania, a poniesionymi w tym zakresie wydatkami obciążył Skarb Państwa. Oskarżony utrzymuje się bowiem wyłącznie z prac dorywczych, nie osiągał regularnych dochodów, nie ma nadto żadnego majątku - wobec czego Sąd uznał, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania. Ponadto dobrowolnie poddał się karze – co zasadniczo premiowane jest przez Sąd.

Podpis